DIALOGUE-------DIARY-------E-PRUS-------ESSAY-------PHILOSOPHE-------POEMS1-------POEMS2

8 czerwca 2012

Benoit B. Mandelbrot i pierwszy punkt

Geometria fraktalna prof. Benoit B. Mandelbrota (1924-2010) m. in. ma zastosowanie do opisu struktury świata - konstrukcji przestrzeni dynamicznej, jako rodzaj samo-powielającego się pulsatora. Nasze oczy nie są w stanie poznać genezy fali emanującej ornament kolorów i kształtów, czyli nie są w stanie dotrzeć do początku emisji rytmicznego pulsowania. Gdy chcemy dogonić ten "pierwszy punkt" i powiększamy źródło emisji fali stymulowanego spektrum, wchodzimy na niekończącą się drogę. A gdy oddalamy się coraz bardziej od tego "pierwszego punktu," źródła emisji fali, otrzymujemy np. spektrum świata zmysłowego - a potem fala rozpływa się poza zakres widzialny, czyli w pewnym sensie wracamy do punktu wyjścia emisji fali, do "pierwszego punktu." Podobnie możemy opisać emisję fali dźwięku - zgodnie z teorią geometrii fraktalnej Mandelbrota. W tym momencie wyobraźmy sobie powtarzający się, pulsujący; z symetryczną amplitudą drgań; dźwięk gongu lub dzwonu.

Tymczasem spektrum, które widzimy, oraz zakres emisji dźwięku są asymetryczne - dość subtelnie asymetryczne. Ta asymetria kryje się nawet za przykładami ewidentnej lub udowodnionej naukowo symetrii. W istocie rzecz, nasz problem z umykającym obserwacji światem, obserwacji konstrukcji obrazu i dźwięku, można wyrazić w dwóch aspektach. Pierwszy - brak poznania pełnej emisji fali pozornego ornamentu, fali kolorów, kształtów i dźwięku. Drugi - brak poznania genezy zwężającego się strumienia emanacji fali. Przed naszym poznaniem umyka rzeczywista struktura zjawiska emanacji, pulsacji, powtarzalnej emisji - albo powinniśmy w tym charakterystycznym przypadku zastosować inną konwencję opisu geometrycznego. Matematyka nie musi być ornamentem.

Poszukiwanie właściwego opisu, powiedzmy, reguły asymetrycznego świata, np. struktury na poziomie elementarnym, w mojej opinii, jest decydujące dla właściwego zrozumienia efektów projektu CERN - czyli falsyfikacji hipotezy Higgs boson.

Oczywiście, niniejszy tekst odnosi się również do naszej refleksji nad konwencjami wokalizacji i opisu genezy słowa.